Dnia 8 września obchodzimy Święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, potocznie nazywane świętem Matki Bożej Siewnej.
W polskiej tradycji ludowej jest ona postrzegana jako patronka zasiewów, ozimin i jesiennych prac polowych. Zgodnie z dawnym zwyczajem wierni przynoszą w tym dniu do kościoła ziarno do poświęcenia, które później przeznaczają na siew.
Przed laty rolnicy, do poświęconego tego dnia ziarna, dodawali ziarna wyłuskane z wieńców poświęconych w uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Dopiero po święcie Matki Bożej Siewnej zaczynano jesienną orkę i siew zbóż ozimych. W niektórych stronach Polski rolnicy przed siewem kropili swoje dłonie woda święconą i garść poświęconego zboża rzucali w rolę w formie znaku krzyża. Wszystkie te zabiegi miały na celu uproszenie dobrych plonów w przyszłym roku.
Na Podhalu nazywano to święto ,,Zitosiewną”, ponieważ na początek września przypadał termin siewu żyta.
Ze świętem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny wiąże się również zwyczaj wróżenia pogody i obfitości przyszłych plonów. Aura na początku września miała być zapowiedzią pogody na cały miesiąc. Słońce w ten dzień wróżyło ciepłe i suche dni, a deszcz długą i ciężką zimę. Ze świętem obchodzonym 8 września i towarzyszącym mu tradycjom związana jest bogata lista staropolskich przysłów.
Gdy na Siewną jest błękitnie, wtedy pięknie wrzos zakwitnie.
Jakie Najświętszej Maryi Panny urodziny, takie też i imieniny (15.09).
Jeśli w Maryi Narodzenie nie pada, to sucha jesień się zapowiada.
Kiedy Panna się rodzi, już jaskółka odchodzi.
W Narodzenie Panny Marii pogodnie, tak będzie cztery tygodnie.
W Narodzenie Panny pluta, w zimie zedrzesz buta.
W Narodzenie Panny jaka pogoda, osiem tygodni takich nam poda.